Vrsni fudbaler, ljudski uzor, porodični
čovjek i humanitarac, sinonimi su za ime Alessandra Del Piera. Iako je
njegova fudbalska budućnost nepoznata, ono što je ostavio u trajno
naslijeđe je neizbrisovo i vjerovatno nedostižno budućim generacijima.
Simbol Juventusa
Najljepša fudbalska romansa svih vremena!
Dječački snovi su veliki, protkani maštom, koja se isprepliće sa stvarnošću i sudbinom, a On je želio da bude veliki fudbaler. Spavao je ispod postera Platinija i sanjao o svojoj Staroj dami, za koju je još od djetinjstva navijao.
Strast prema fudbalu
Sve velike bajke, nose težak početak, ali na kraju završe sretno. Nije bio iz imućne porodice, živjeli su skomno. Kao dječaka od deset godina, udario ga je auto i imao je manje oštećenje mozga, ali srećom bez velikih posljedica. Otac bi često znao parkirati svoga FIAT-a van garaže, da bi mali Alex mogao šutirati loptu u tome malom prostoru. Volio je to i često je dugo ostajao unutar, samostalno udarajući loptu i već kao dječak je razvio veliku ljubav prema fudbalu, koju je kasnije iz garaže prenio i na teren. Zbog toga, ta strast prema fudbalu, prisutna je i u 38. godini života, zbog toga postoji tolika želja za pobjedama i nakon 20 godina aktivne igračke karijere u kojoj je osvojio praktično sve.
Jednog jutra se probudio i ugledao je svoje prve kopačke, a ostalo je najljepša fudbalska priča ikada.
Naljepša fudbalska romansa
Prije nego se pridružio Padovi u 13. godini života, dječak, inače sitne konstitucije, bio je na probi, pogodite gdje? U najboljoj omladinskoj školi u Italiji toga vremena, u Juventusovom gradskom rivalu, ekipi Torina. Ostao bi, ali majka je kategorički rekla: "Premlad si da sada ideš, Torino je daleko", i Alex je ostao kod kuće. Počeo je igrati u Padovi, a vrlo brzo su skauti Juventusa došli da ga gledaju na jednom meču. Nezadovoljni viđenim, izašli su dvadeset minuta prije kraja, a Del Piero je do kraja utakmice postigao dva gola. Ipak, od sudbine niko ne može pobjeći.
U ljeto 1993. godine, tačnije 28. juna, Stara dama je dobila svoga džentlmena i fudbalera koji je likom i djelom, postao simbol svega onoga što Juventus jeste kroz historiju. Od toga trenutka, Alexovog potpisa crno na bijelo, cijela njegova sadašnjost i budućnost je bila crno-bijela. Romansa džentlmena i dame, kao iz najvećih ljubavnih romana trajala je skoro dvije decenije, praćena najvećim usponima i padovima kluba, ali uvijek istog intenziteta i nepromjenjena. Džentlmen nikada nije napuštao svoju damu, a njihova romansa je najslavnija fudbalska ljubavna priča ikada, baš kao u Shekspirovim djelima.
Legendrani Giampiero Boniperti ga je odmah po dolasku odveo u trofejnu salu kluba i pitao ga: "Vidiš li koliko smo trofeja osvojili? Nadam se da ćeš ti uspjeti osvojiti još više."
Tako je i bilo. Sa 22 godine, Pinturicchio je osvojio sve što se može osvojiti na klupskom nivou, a u narednih 19 godina je rušio rekord za rekordom, postavši igrač sa najvećim brojem nastupa u dresu Juventusa (705) i fudbaler koji je postigao najviše golova za Bianconere (289).
Igrao je na četiri različita stadiona; Communaleu, Delle Alpiju, Olimpicu i Juventus Areni i na svakom je postigao gol. Davao ih je iz svih pozicija; desnom nogom, lijevom, glavom, petom, iz slobodnih udaraca. Prefinjene fudbalske tehnike i sjajnog osjećaja za prostor i gol, svojim majstorijama je mamio aplauze širom Italije i Evrope, a van terena je bio primjer pravog profesionalca, uzornog sportiste i velikog čovjeka. Ovacije na Bernabeu ili Old Traffordu kada je napuštao teren za sebe govore, jer to ne može bilo ko, samo najveći.
Prije nego se pridružio Padovi u 13. godini života, dječak, inače sitne konstitucije, bio je na probi, pogodite gdje? U najboljoj omladinskoj školi u Italiji toga vremena, u Juventusovom gradskom rivalu, ekipi Torina. Ostao bi, ali majka je kategorički rekla: "Premlad si da sada ideš, Torino je daleko", i Alex je ostao kod kuće. Počeo je igrati u Padovi, a vrlo brzo su skauti Juventusa došli da ga gledaju na jednom meču. Nezadovoljni viđenim, izašli su dvadeset minuta prije kraja, a Del Piero je do kraja utakmice postigao dva gola. Ipak, od sudbine niko ne može pobjeći.
U ljeto 1993. godine, tačnije 28. juna, Stara dama je dobila svoga džentlmena i fudbalera koji je likom i djelom, postao simbol svega onoga što Juventus jeste kroz historiju. Od toga trenutka, Alexovog potpisa crno na bijelo, cijela njegova sadašnjost i budućnost je bila crno-bijela. Romansa džentlmena i dame, kao iz najvećih ljubavnih romana trajala je skoro dvije decenije, praćena najvećim usponima i padovima kluba, ali uvijek istog intenziteta i nepromjenjena. Džentlmen nikada nije napuštao svoju damu, a njihova romansa je najslavnija fudbalska ljubavna priča ikada, baš kao u Shekspirovim djelima.
Legendrani Giampiero Boniperti ga je odmah po dolasku odveo u trofejnu salu kluba i pitao ga: "Vidiš li koliko smo trofeja osvojili? Nadam se da ćeš ti uspjeti osvojiti još više."
Tako je i bilo. Sa 22 godine, Pinturicchio je osvojio sve što se može osvojiti na klupskom nivou, a u narednih 19 godina je rušio rekord za rekordom, postavši igrač sa najvećim brojem nastupa u dresu Juventusa (705) i fudbaler koji je postigao najviše golova za Bianconere (289).
Igrao je na četiri različita stadiona; Communaleu, Delle Alpiju, Olimpicu i Juventus Areni i na svakom je postigao gol. Davao ih je iz svih pozicija; desnom nogom, lijevom, glavom, petom, iz slobodnih udaraca. Prefinjene fudbalske tehnike i sjajnog osjećaja za prostor i gol, svojim majstorijama je mamio aplauze širom Italije i Evrope, a van terena je bio primjer pravog profesionalca, uzornog sportiste i velikog čovjeka. Ovacije na Bernabeu ili Old Traffordu kada je napuštao teren za sebe govore, jer to ne može bilo ko, samo najveći.
Grazie Capitano
Del Piero je kralj, fudbalski teren je njegovo kraljevstvo, a broj deset na leđima njegov tron. Očima sokola je vrebao, kao gepard mijenjeo pravac, ušima vuka slušao i mudrošću lisice predviđao poteze. Snagom Herculesa udarao loptu, dijelio radost sa svima pri postizanju golova. To je Del Piero, fudbalski Zeus. Kada je izlazio na teren, započinjala je fudbalska pustolovina, svaki puta iznova. Fair play i nevjerovatna vještina, jednostavno to je njegov stil. Inovativnost, strast, lojalnost. Posvetio je život svojoj dami i učinio je tako posebnom.
Kažu da pojedinac nikada nije iznad kluba i da ne može biti. Kompleksno je to pitanje u najmanju ruku, ali mr. Juventus je priča za sebe. Bilo je velikih i boljih fudbalera, ali Alex je izvan svakog poređenja. Vjerovatno se nikada nije pojavio sportista, fudbaler, koji je bio toliko velik i na samom terenu, ali i van njega. Kada govorimo o Del Pieru, govorimo o historiji Juventusa, o priči i simbolu nečega što traje više od 100 godina. Idol, ne samo Juventina, nego i istinskih fudbalskih zaljubljenika. Jedan od posljednjih fudbalskih romantika, koji je fudbal igrao srcem i dušom, a svoj klub volio i bio mu odan.
Vrsni fudbaler, ljudski uzor, porodični čovjek i humanitarac, sinonimi su za ime Alessandra Del Piera. Iako je njegova fudbalska budućnost nepoznata, ono što je ostavio u trajno naslijeđe je neizbrisovo i vjerovatno nedostižno budućim generacijima. Come te nessuno mai....Grazie d'esistere CAPITANO!
Del Piero je kralj, fudbalski teren je njegovo kraljevstvo, a broj deset na leđima njegov tron. Očima sokola je vrebao, kao gepard mijenjeo pravac, ušima vuka slušao i mudrošću lisice predviđao poteze. Snagom Herculesa udarao loptu, dijelio radost sa svima pri postizanju golova. To je Del Piero, fudbalski Zeus. Kada je izlazio na teren, započinjala je fudbalska pustolovina, svaki puta iznova. Fair play i nevjerovatna vještina, jednostavno to je njegov stil. Inovativnost, strast, lojalnost. Posvetio je život svojoj dami i učinio je tako posebnom.
Kažu da pojedinac nikada nije iznad kluba i da ne može biti. Kompleksno je to pitanje u najmanju ruku, ali mr. Juventus je priča za sebe. Bilo je velikih i boljih fudbalera, ali Alex je izvan svakog poređenja. Vjerovatno se nikada nije pojavio sportista, fudbaler, koji je bio toliko velik i na samom terenu, ali i van njega. Kada govorimo o Del Pieru, govorimo o historiji Juventusa, o priči i simbolu nečega što traje više od 100 godina. Idol, ne samo Juventina, nego i istinskih fudbalskih zaljubljenika. Jedan od posljednjih fudbalskih romantika, koji je fudbal igrao srcem i dušom, a svoj klub volio i bio mu odan.
Vrsni fudbaler, ljudski uzor, porodični čovjek i humanitarac, sinonimi su za ime Alessandra Del Piera. Iako je njegova fudbalska budućnost nepoznata, ono što je ostavio u trajno naslijeđe je neizbrisovo i vjerovatno nedostižno budućim generacijima. Come te nessuno mai....Grazie d'esistere CAPITANO!
_________________________________________________________________________________
sadržaj preuzet sa: scsport.ba
